Misja

Wabi – Sabi.  Bunt przeciwko blichtrowi.

Wabi-sabi wywodzi się z japońskiej kultury zen i pojawiło się jako estetyczna koncepcja już w okresie Muromachi (1336-1573). Jego korzenie leżą w ceremonii herbacianej chanoyu, która miała celebrować prostotę, autentyczność i harmonię z naturą. W XVI wieku mistrz herbaty Sen no Rikyū ostatecznie ukształtował i spopularyzował tę filozofię, wprowadzając elementy niedoskonałości i przemijalności do samej ceremonii oraz do przestrzeni, w której się odbywała.

Sen no Rikyū zmienił podejście do tradycyjnych przestrzeni i przedmiotów herbacianych, zamiast luksusowych i wykwintnych porcelanowych filiżanek z Chin wybierając surowe, lokalne ceramiki, które często miały nierówną powierzchnię, przetarcia i pęknięcia. Dzięki temu wabi-sabi stało się symbolem harmonii z cyklami przyrody oraz akceptacji tego, co ulotne i nietrwałe – uznano, że piękno tkwi w prostocie, naturalności i autentyczności.

Wabi-sabi przekształciło się z czasem z filozofii skupionej wokół ceremonii herbaty w bardziej uniwersalne podejście do życia, sztuki, architektury i estetyki codziennej, w którym dostrzega się piękno w starzeniu się, zużyciu i przemijaniu rzeczy.

Yakisugi – stara japońska technika.

Yakisugi, znane również jako shou-sugi-ban, to tradycyjna, japońska technika obróbki drewna, która powstała ponad 300 lat temu, w okresie Edo (1603-1868). Technika ta polega na opalaniu powierzchni drewna, najczęściej cedru japońskiego, aby stworzyć trwałą, odporną na warunki atmosferyczne, powłokę. Początkowo yakisugi stosowano w budownictwie, zwłaszcza w konstrukcjach świątyń i domów, ponieważ opalone drewno było bardziej odporne na szkodniki i pleśń.

Drewno poddane tej obróbce jest odporne na wilgoć, pleśń i grzyby. Nie jest podatne na gnicie i nieatrakcyjne dla owadów.

Opalona powierzchnia chroni drewno przed promieniowaniem UV i zmianami temperatury.

Yakisugi nadaje drewnu wyjątkowy, głęboki kolor i unikalną teksturę, która może dodać charakteru każdemu wnętrzu.